Vrijdag 23 juli 1999, de eenentwintigste dag (Merzouga)
We worden steeds inventiever om de warmte te bestrijden. De warme nacht in Erfoud in een lawaaierige hotelkamer viel beter door te komen door kletsnat in bed te gaan liggen en je te bedekken met een natte handdoek.
We hadden vlot aansluiting met een minibusje naar Risani en daar stapten we op goed geluk in een bestelbusje die wat tapijten ging brengen in Merzouga en nog wel wat passagiers kon gebruiken. Een wilde rit door een woestijnachtige vlakte met stenen naar de woestijnduinen van Erg Chebbi. We worden zo maar ergens bij Erg Chebbi afgezet, terwijl we eigenlijk een 10 km verder wilden zijn (bij Erg Rachida), maar het maakt ons niets uit, de duinen zijn hier ook mooi en hoog. De Berberfamilie doet alles om ons te behouden. Zo veel gasten komen er niet. We voelen hier echt de woestijn, alles is warm. Verschil tussen koud en warm water is er niet, het is allemaal warm.
Tussen halfzes en half acht een wandeling gemaakt naar de hoge zandduinen met mooi uitzicht over het hele duingebied. Je kan er eventueel skiën en de jongste jeugd zeilt naar beneden op een soort body plastic plankje (ski Berber).
Ons bedje werd boven klaar gelegd onder de sterrenhemel om de hitte te ontvluchten voor de nacht. De wekker op kwart voor vijf gezet om de zonsopgang in de woestijn mee te mogen maken.