Zaterdag 11 augustus
De ochtend hebben we gebruikt om de graftombes te bezichtigen die
uitgehouwen zijn in de rotsen. De plek met mooi uitzicht over de stad is
vooral interessant als je de geschiedenis van de stad kent. Een
vestingstad bezet geweest door Ponten, Romeinen, Mongolen, Osmanen en nog
vele anderen.
's Middags om twee uur zijn we met een boemeltreintje naar Samsum gegaan
waar we om vijf uur aankwamen.
Na aankomst hebben we een hotel gezocht en gevonden en zijn de stad gaan
verkennen en toen ..... voor het eerst "beroofd" in onze vakantiecarrière.
En hoe? Achteraf hadden we alerter kunnen zijn.
Een auto met drie mannen stopt, de duopassagier legitimeert zich duidelijk
als een politieagent en vraagt ons om de paspoorten, maar ook om geld te
laten zien en eventuele pasjes. Hij legitimeert zich nogmaals als
politieagent, geeft ogenschijnlijk alles netjes terug, maar we missen na
afloop wel f 350. De auto hebben we laten gaan zonder kenteken te noteren.
Dit kwam ook omdat de auto geraffineerd was geparkeerd.
Het politiebureau waar we aangifte zijn gaan doen was 50 tot 100 m verder.
Voor de aangifte werd een speciale tolk opgetrommeld van om het
proces-verbaal goed te kunnen opmaken. De Turkse politie was erg
vriendelijk en meewerkend.
Een internationale truc waar we intrapten, maar die we nooit verwacht
hadden aan dit plaatsje aan de Zwarte Zee kust.
Misschien heeft meegespeeld het feit dat we even hiervoor een biertje
hadden gedronken in een wat louche tent en wij ons wat gemakkelijker
lieten intimideren. "De politie" legitimeerde hun gedrag o.a.
met controle op hasj. Alsof wij daarvoor in aanmerking zouden komen!
Zondag 12 augustus
N.a.v. onze "beroving" moesten we op het politiebureau enkele
honderden boeventronies bekijken. Maar de goede zat er niet tussen. Door
de vertaler/rechercheur, die overigens haast niet te verstaan Duits sprak,
werden we naar het busstation gebracht. Tien minuten laten zaten we in de
bus op weg, langs de lange kustweg van de Zwarte Zee naar het ver in het
oosten gelegen Trabzon.
Ook hier kenden we de weg al snel en een goed hotel gevonden.
Tijdens de reis naar Trabzon voelden we het klimaat veranderen. Van warm
naar vochtig warm. Meer bewolking, maar toch meer last van de warmte. Het
water gutst uit de poriën van het lichaam. Geef ons maar de woestijn van
Marokko.
Maandag 13 augustus
In Trabzon rijden heel veel taxi's en ze zijn vaak vol. Ja en alleman
neemt een taxi en dat komt omdat ze een goed systeem hebben tegen een lage
prijs. De taxi's rijden een vast traject tegen een vaste prijs, 4000Lira,
dat is 90 cent en beginnen meestal pas te rijden als ze bijna vol zitten.
Centrale punt is het Ataturkplein. Het traject dat ze rijden herken je aan
het taxilicht bovenop.
Vanmorgen heeft Dick eerst een bezoek gebracht aan een Hamam. Hij moest
achtereenvolgens in de sauna, een schrobbeurt en een massagebehandeling
ondergaan. Een goed glas zure yoghurt aangelengd met water en een cooling
down op de rustbank van 10 minuten, beëindigd de wasbeurt.
We hebben nu ontdekt wat drukkend warm betekent. De temperatuur komt niet
boven de 30 graden, maar de luchtvochtigheid maakt dat we de hele dag
zweten.
De dag hebben we doorgebracht met bezoekjes aan de Aya Sophia, het
Panorama-uitzicht boven de stad, de haven en de Russische markt. De dag
hebben we afgesloten met een visetentje aan de boulevard.
Dinsdag 14 augustus
De hotelmanager had ons zo verzekerd dat er geen probleem zou zijn met de
bus naar Uzungol, maar er gingen toch te weinig busjes. We konden nog net
een busje meepikken van negen uur 's morgens. We moesten daardoor ons
ontbijt wel heel snel opeten.
Uzungol ligt mooi in de bergen bij een meertje en zag er echt uit als een
uitstapplaats voor de bewoners van de warme kustplaatsen.
We besloten om daar niet de nacht door te brengen en zijn uiteindelijk
beland in Artvin, 230 km verder. Het kleine stuk naar boven bij Artvin was
de duurste rit.
