Zaterdag 18 augustus
We zijn bewust met de trein naar onze volgende plaats gegaan, omdat je
hier door de prachtig mooie Anatolische hoogvlakte kan sporen. Zoiets
vindt je in Europa niet.
Het eerste gedeelte ging over de hoogvlakte, waarbij je af en toe een
doorsteek maakte door smalle ravijnen. Vervolgens volgde de spoorlijn de
rivier de Euphraat. Ook hier door prachtig mooie ravijnen, afwisselend
landschap en mooie vergezichten. Hier was geen autoweg te bekennen. De
spoorlijn doorsnijdt eenzaam het prachtig mooie landschap.
Eerst 10 uur sporen voor f 10 p.p., dan overstappen in Cetinkaya en vervolgens 's avonds laat de reis naar Malatya. De trein was drie kwartier te laat en we kwamen terecht in een coupe met een heel bijzondere vrouw, een doofstomme zigeunerin die voortdurend boerachtige hikgeluiden maakte. Het kwam de geur in de coupe niet ten goede. Haar geur mengde zich met de geur van de boeren. We werden er bijna misselijk van.
In Malatya aangekomen, zijn we eigenwijs. We nemen geen taxi en lopen drie kwartier naar een hotel. Om drie uur 's nachts liggen we in een warm bed. Al met al 16 uur onderweg waarvan 11 uur in de trein.
