Woensdag 14 juli1999, de twaalfde dag (Meknes)
Op stap naar het Bathamuseum via de marktstraat, door de Jardin direct naar het museum. We leren de weg al goed kennen. Mooi oud paleis en voor Marokkaanse begrippen aardig ingericht als museum, maar toch de nodige achterstand in onderhoud. Kaartjes gekocht voor de trein naar Meknes en voor een kleine snack in de stationsrestauratie bijna getild door een brutale Berbervrouw die ons ongevraagd het nodige voorzette. De schade kunnen beperken, maar wel argwanender geworden bij het gaan eten. Spreek altijd van tevoren een prijs af en laat je niks aansmeren.
Voorspoedige reis naar Meknes. Voor het eerst twee maal nul op het rekest gekregen bij het zoeken naar een tweepersoonskamer. Het derde iets luxueuzere hotel biedt een tot nu toe beste kamer aan.
Rond gelopen in de Medina van Meknes. Dick bood op de markt 2 Dh voor een stuk meloen en kon toen bijna onbeperkt meloen eten tot grote hilariteit van de hele markt, want de marktkoopman maakte er een act van. Willemijn deelde mee in de vreugde en Dick begon te twijfelen of hij zich niet vergist had in de muntstukken. Een tijd gezeten op een terrasje naast doofstommen waarbij een doofstomme ons duidelijk maakte dat je beter in Nederland doofstom kan zijn dan in Marokko. Tenminste, dat dachten wij begrepen te hebben. Gevonden een restaurant waar we bier konden drinken en couscous bestelt (wel vijf keer duidelijk gemaakt dat het één portie couscous moest zijn). Kregen voor twee bestek, maar achteraf bleek alles toch te kloppen en ons wantrouwen niet gerechtvaardigd. Naast ons bleek ineens een jongen te zitten die in Nederland had gewerkt en goed Nederlands sprak. Toeval? Hij heeft vijf jaar in Nederland gewerkt. Zijn uitgenodigd om morgenmiddag te komen eten bij zijn ouders. Zijn benieuwd.